ملکوه یا کوه ملکان، نماد طبیعی شهر تاریخی کدکن است. شهر کدکن، یکی از مناطق تاریخی حوزه مرکزی خراسان است که در جنوب شرقی دشت نیشابور و در حدود 70 کیلومتری شهر نیشابور، واقع شده است. این شهر زیبا و تاریخی، مرکز بخش کدکن شهرستان تربت حیدریه و همسایه دهستان بلهرات بخش میانجلگه شهرستان نیشابور می‌باشد. کدکن، دارای پیشینه‌ تاریخی و فرهنگی کهن است و بر اساس یافته‌ها و شواهد موجود، قدمت آن به دوره پیش از اسلام و دوره اسلامی می‌رسد و همچنین دارای پیوندهای تاریخی و فرهنگی عمیقی با ابرشهر کهن (نیشابور) می‌باشد و تا دوره قاجاریه از ولایات نیشابور بوده است.

دیار کدکن، زادگاه شیخ فریدالدین عطار نیشابوری است و آرامگاه پدر عطار نیشابوری در شهر کدکن به نام «مقبره پیر زروند» شناخته می‌شود. کدکن، زادگاه و پرورشگاه اندیشمندان بسیاری است که یکی از نامورترین آنها در دوره معاصر، استاد محمدرضا شفیعی کدکنی است. شهر تاریخی و زیبای کدکن، در پای رشته‌کوهی که در میان اهالی به «سپیدر» معروف است، قرار گرفته و قلّه «مُلکوه» یا «ملِکان» بر فراز آن، حدود 3013 متر ارتفاع دارد. وجود باغ‌های انبوه، چشم‌اندازی زیبا و بدیع از ترکیب بی‌نظیر کوه‌های درهم تنیده و دشت‌های وسیع و باغ‌های انبوه آلو و آلوچه را فراهم آورده است. در ادامه مطلب، تصویرهایی از ملکوه، نماد و نشان طبیعی سرافرازی و پایداری شهر تاریخی کدکن، را خواهیم دید.

ادامه مطلب...

سرزمین تاریخی کدکن، شهر باغ‌های سرسبز، گسترده و پیوسته در دامنه کوهستانی دلنواز و حیات‌بخش، که یادآور چشم‌اندازهای بوستان‌های و رودکده‌های سرسبز و رنگارنگ کوهپایه‌های بینالود، مادر مهربان نیشابور است و اینها در شمال دشت نیشابور و کدکن زیبا در جنوب شرقی دست نیشابور، چشم‌نوازی و روح‌افزایی می‌نمایند. کدکن، از سکونتگاه‌های کهن تاریخ ایران‌زمین است و در تاریخ، سابقه‌ای دیرینه دارد و پیشینه‌ آن، بر اساس آثار مکشوفه در این سرزمین، به هزاره‌ی دوم پیش از میلاد می‌رسد. کدکن زیبا و تاریخی، با همه خوبی‌ها و توانایی‌هایی که دارد، با مولفه فرهنگی، بیشتر مورد شناسایی قرار می‌گیرد؛ «کدکن، یکی از ستون‌های گرانمایه نیشابور فرهنگی و زادگاه بزرگان اندیشه و ادب و عرفان است». دو تن از نامورترین شخصیت‌های فرهنگی و ادبی ایران که برخاسته از این دیارند نماینگر زایندگی و بالندگی فرهنگی این کهن‌دیارند. استاد شفیعی کدکنی، چهره‌ای شناخته شده، مردمی و مهرپیشه در ذهن و اندیشه مردم نیشابور است و «در کوچه‌باغ‌های نشابور» او، آشناترین و پُرهواخواه‌ترین کتاب شعر در کنار رباعیات خیام و منطق‌الطیر عطار در میان نیشابوریان است. این دو دانشی‌مرد بزرگ زاده کدکن –شیخ عطار و استاد شفیعی کدکنی- سررشته‌دار و نماد محبت روزافزون و پیوند دیرین جای جای سرزمین نیشابورند و این هر دو، فخر کدکنی نیشابورند. این مطلب به معرفی جایگاه فرهنگی و مشاهیر کدکن می‌پردازد. بقیه در ادامه مطلب ...

ادامه مطلب...

در آستانه کدکن: بولوار عطار، در ابتدای شهر کدکن، ما را به میدانی می‌رساند که در آن، تندیس عطار نصب شده است. این تندیس، که ارتفاع آن 6 متر است چشم‌اندازی زیبا و فرهنگی در آستانه شهر زادگاه شیخ فریدالدین عطار، پدید آورده است.

کدکن، شهری است گسترده در دامنه کوهستان و آرمیده در آغوش باغ‌ها و درخت‌زارها. تابستان‌های خنک و مطبوع و زمستان‌های سرد از ویژگی‌های آب و هوایی این سرزمین سرسبز است. اینجا بهشتی است در جنوب خاوری دشت نیشابور که مانند آن را در بوژان، درّود، دربهشت و خرو و بار، در دامنه‌های بینالود نیز باز توان دید، گویی خالق طبیعت، ترجیع‌بند بهشت‌های خرّمی و نشاط‌آفرینی را در دشت نیشابور، مکرّر خواسته و ساخته.

                                                                                                                                       ادامه مطلب...


راجع به: شهر کدکن, کدکن, عطار, بخش کدکن, سایت شهر کدکن, سفرنامه ی از نیشابور تا کدکن, حریم سیمرغ, نیشابور, سیمرغ, در حریم سیمرغ, سفرنامه

بی‌زبان آمد از آن حضرت، خطاب

کآینه است این حضرت، چون آفتاب

هر که آید خویشتن بیند در او

تن و جان، هم جان و تن، بیند در او

چون شمـا سی‌مرغ، اینجا آمدید

سی، در این آینه، پیدا آمدید

گــر چهل، پنجاه مرغ، آیند باز

پرده‌یی از خویش، بگشایند باز

گرچه بسیاری بـسر شده‌اید

خویش می‌بینید و خود را دیده‌اید

این همه وادی که واپس کرده‌اید

وین همه مردی، که هر کس کرده‌اید

محو ما شد در صد عزّ و ناز

تـا بـه ما در خویشتن یابید باز

«عطار نیشابوری»

منطق‌الطیر فریدالدین عطار نیشابوری، تبلور جهان‌نگری ناب عرفانی ادبیات فارسی و فرهنگ ایرانی، بزرگترین تمثیل عرفانی در جهان اسلام و یکی از ارجمندترین آثار عرفانی جهان بشریت به شمار می‌آید. منطق‌الطیر، شاهکار ادبیات عرفانی زبان فارسی است. در منطق‌الطیر؛ «سیمرغ»، رمز و نماد «حقیقت» است که برای رسیدن به او، باید هفت وادی طلب، عشق، معرفت، استغنا، توحید، حیرت و فقر و فنا گذشت تا به آن حقیقت دست یافت. از نظر عطار، حقیقت «سیمرغ» یعنی به خود رسیدن، وقتی که سالک از مراحل دشوار و صعب و خطرناک گذشت و در هر وادی و مرحله، چیزی را از وجود خویش دور کرد و ترک علایق کرد و صافی شد، آنگاه او و همه آن‌ها که با او همراهند به حقیقت یا جوهر سیمرغ دست می‌یابند. عطار، این موضوع را از زبان مرغان، نقل می‌کند؛ هدهد، پیر و مرشد و راهنمای مرغان است. در داستان عرفانی منطق‌الطیر یا «زبان مرغان»، هر مرغی نماد و رمز گروهی خاص از مردم است. آن‌ها پس از آن‌که پاک و منزه می‌شوند و نور الهی بر آن‌ها می‌تابد. در برابر آینه‌ حق‌نما قرار می‌گیرند، پس بیش از عکس سی مرغ در آن آینه نمی‌بییند، چنین است که درمی‌یابند که به حقیقت، بین آن‌ها و سمیرغ، جدایی نیست.

                                                                                                                                            ادامه مطلب...


راجع به: شهر کدکن, کدکن, عطار, بخش کدکن, سایت شهر کدکن, سفرنامه ی از نیشابور تا کدکن, حریم سیمرغ, نیشابور, سیمرغ, در حریم سیمرغ, سفرنامه