در آستانه کدکن: بولوار عطار، در ابتدای شهر کدکن، ما را به میدانی می‌رساند که در آن، تندیس عطار نصب شده است. این تندیس، که ارتفاع آن 6 متر است چشم‌اندازی زیبا و فرهنگی در آستانه شهر زادگاه شیخ فریدالدین عطار، پدید آورده است.

کدکن، شهری است گسترده در دامنه کوهستان و آرمیده در آغوش باغ‌ها و درخت‌زارها. تابستان‌های خنک و مطبوع و زمستان‌های سرد از ویژگی‌های آب و هوایی این سرزمین سرسبز است. اینجا بهشتی است در جنوب خاوری دشت نیشابور که مانند آن را در بوژان، درّود، دربهشت و خرو و بار، در دامنه‌های بینالود نیز باز توان دید، گویی خالق طبیعت، ترجیع‌بند بهشت‌های خرّمی و نشاط‌آفرینی را در دشت نیشابور، مکرّر خواسته و ساخته.

                                                                                                                                       ادامه مطلب...


راجع به: شهر کدکن, کدکن, عطار, بخش کدکن, سایت شهر کدکن, سفرنامه ی از نیشابور تا کدکن, حریم سیمرغ, نیشابور, سیمرغ, در حریم سیمرغ, سفرنامه

بی‌زبان آمد از آن حضرت، خطاب

کآینه است این حضرت، چون آفتاب

هر که آید خویشتن بیند در او

تن و جان، هم جان و تن، بیند در او

چون شمـا سی‌مرغ، اینجا آمدید

سی، در این آینه، پیدا آمدید

گــر چهل، پنجاه مرغ، آیند باز

پرده‌یی از خویش، بگشایند باز

گرچه بسیاری بـسر شده‌اید

خویش می‌بینید و خود را دیده‌اید

این همه وادی که واپس کرده‌اید

وین همه مردی، که هر کس کرده‌اید

محو ما شد در صد عزّ و ناز

تـا بـه ما در خویشتن یابید باز

«عطار نیشابوری»

منطق‌الطیر فریدالدین عطار نیشابوری، تبلور جهان‌نگری ناب عرفانی ادبیات فارسی و فرهنگ ایرانی، بزرگترین تمثیل عرفانی در جهان اسلام و یکی از ارجمندترین آثار عرفانی جهان بشریت به شمار می‌آید. منطق‌الطیر، شاهکار ادبیات عرفانی زبان فارسی است. در منطق‌الطیر؛ «سیمرغ»، رمز و نماد «حقیقت» است که برای رسیدن به او، باید هفت وادی طلب، عشق، معرفت، استغنا، توحید، حیرت و فقر و فنا گذشت تا به آن حقیقت دست یافت. از نظر عطار، حقیقت «سیمرغ» یعنی به خود رسیدن، وقتی که سالک از مراحل دشوار و صعب و خطرناک گذشت و در هر وادی و مرحله، چیزی را از وجود خویش دور کرد و ترک علایق کرد و صافی شد، آنگاه او و همه آن‌ها که با او همراهند به حقیقت یا جوهر سیمرغ دست می‌یابند. عطار، این موضوع را از زبان مرغان، نقل می‌کند؛ هدهد، پیر و مرشد و راهنمای مرغان است. در داستان عرفانی منطق‌الطیر یا «زبان مرغان»، هر مرغی نماد و رمز گروهی خاص از مردم است. آن‌ها پس از آن‌که پاک و منزه می‌شوند و نور الهی بر آن‌ها می‌تابد. در برابر آینه‌ حق‌نما قرار می‌گیرند، پس بیش از عکس سی مرغ در آن آینه نمی‌بییند، چنین است که درمی‌یابند که به حقیقت، بین آن‌ها و سمیرغ، جدایی نیست.

                                                                                                                                            ادامه مطلب...


راجع به: شهر کدکن, کدکن, عطار, بخش کدکن, سایت شهر کدکن, سفرنامه ی از نیشابور تا کدکن, حریم سیمرغ, نیشابور, سیمرغ, در حریم سیمرغ, سفرنامه

تا بحال با آب حرف زدی که ای آب روان سرد و زلال از چه نالی . گفت آن آب همان آب زلال که من از دل عشقم از خود خاکم از خاک در آیم و خاکی نیست به میانم . حال من میپرسم تو بگو این رسم است که مرا گل بکنند تا نتواند بنوشد هر بنده و موجود این رسم است که مرا چون نوش ناچیز در هوا پاشند و بر زمین ریزندو شویند آن چیز که از جنس من نیست و مرا در نظر خلق خدا ذلیلم بکنند این رسم است . میخواهی منم قهر کنم این رسم است . به نظر این بنده ناچیز یکی از مواردی که برای پا برجا بودن این دیار سبز و کهن باید توجه ویژه به آن داشت جهاد آب است . باز هم ممنون . علی خدادادی ( کدکنی )